Otyłość jest stanem, w którym ilość energii dostarczonej organizmowi istotnie przewyższa jej zużycie co w konsekwencji wpływa na podwyższenie ilości tkanki tłuszczowej. Najpowszechniej stosowanym, prostym wskaźnikiem służącym do rozpoznania i oceny stopnia otyłości u dorosłych, jest wskaźnik masy ciała BMI.
Wysoki wskaźnik BMI od lat jest jednym z głównych czynników ryzyka utraconych lat życia skorygowanych o niesprawność (DALY) w Polsce.
W 2019 roku wysoki poziom BMI spowodował utratę 919 762 DALY kobiet i mężczyzn (2 396,3 DALY/100 tys. osób), choć w perspektywie trzech dekad wartość ta malała, osiągając o 1/3 niższy wskaźnik DALY/100 tys. ludności w porównaniu do 1990 roku (3 526,5 DALY/100 tys. osób).
Wysoki wskaźnik BMI wiąże się z obciążeniem chorobowym z powodu głównych chorób cywilizacyjnych. Zgodnie z danymi GBD w 2019 roku, wysoki wskaźnik BMI odpowiadał za: ok 64% przypisanej utraty DALY z powodu cukrzycy, ok. 58% przypisanej utraty DALY z powodu choroby nadciśnieniowej serca, 53% przypisanej utraty DALY z powodu raka macicy, a także 44% przypisanej utraty z powodu przewlekłej choroby nerek. Wysoki wskaźnik BMI dotyczył również obciążenia przypisanego kilku nowotworom, chorobom układu kostno-szkieletowego, astmie, chorobie Alzheimera a także chorobom dróg żółciowych i ślepocie.
